суббота, 26 марта 2011 г.

მე და მსოფლიო

საინტერესო სათაურია. დღეს მინდა დავწერო სოციალურ ქსელებზე. მე ვარ სოცილერი ქსელების მომხმარებელი. ამის მიუხედავად დღეს გადავწყვიტე ერთ- ერთი მათგანი დამეტოვებინა. მივხვდი, რომ მისგან სარგებელს ვეღარ მივიღებდი. პირიქით უკვე ძალიან დავეჩვიე. რაც ცოტა არ იყოს უსიმოვნო იყო ჩემთვის. დაიწყო ის პროცესი რომლესაც ინტერნეტისა და ამ სოციელური ქსელი გაერთიანება ეწოდება (ანუ არსებობენ სამწუხაროდ ადამინები ჩვენთან რომლებიც ინტერნეტში მხოლოდ ერთს.. სოციალურ ქსელს ხედავენ.) საქართველოს მოსახლეობის თითქმის 80 % (ჩემი ვარაუდით) სოც ქსელებს მოიხმარს. ჩემი იმ კონკრეტულ სოც ქსელში ყოფნას განაპირობებდა ის მიზეზი, რომ ვეკონტაქტებოდი მეგობრებს. თუმცა მივხვდი რომ ამისთვის სულაც არაა აუცილებელი მუდმივად გქონდეს ჩართული სოც ქსელი. ვისად დასჭირდები ადვილად გიპოვის. 21 საუკუნეა და მაგის პრობლმა არ არსებობს.  ხოლო რაც შეეხება ურთიერთობას ნებისმიერ შემთხვევაში ჯობია რეალური უნრთიერთობები გქონდეს ადამიანთან ვიდრე ვირტუალური. ზალინ მომწონს ერთი წესი რომელსაც განსაკუთრებით facebook ზე იყენებენ. ეს არის რაიმე მოვლენის, ან საგნის გარჩევა როცა გიწევს ჯანსაღი კამათი. როცა კონკრეტულად აფიქსირებ რა მოგწონს და რატომ ან პირიქით. დღეს odnoklassniki.ru 5 წელი შეუსრულდა. ეს საიტი არის რუსული წარმოშობის. და ჩემი დაკვირვებით სულ უფროდაუფრო ემსგავსება  facebook ს. რატომ ვართს დაინტერესებული სოც ქსელებით. მგონი იმიტომ რომ იმფორმაციის ნაკლებობა გვაქვს და გაუცნობიერებლად ვცდილობთ იგი მოვიპოვოთ. 21 საუკუნეში ძალინ დიდი მნიშმვნელობა შეიზინა იმფორმაციამ.  დღეს ღირებულია ცოდნა. ცოდნას მგონი საერთო ძალინ მცირე აქვს სოც ქსელებთან. იმედია თქვენთვის საინტერესო იყო. შეგიძლიათ შეაფასოთ პატივს ვცემ თქვენს ნებისმიერ შეფასებას. სრული დემოკარტია ჩემს ბლოგზე.!!!!!

გიორგი ბერიშვილი



მე  გიორგი ბერიშვილი გახლავართ და ეს არის ჩემი ბლოგი. ჩემი გვერდი ინტერნეტ სივრცეში.
აქვე მოგაწვდით მცირე იმფორმაციას ჩემზე. ვარ 18 წლის. ვსწავლობ 12 კლასში. ზუგდიდში #10 საშვალო სკოლაში. მყავს მეგობრები. არც ისე ბევრნი არიან მაგრამ არიან!!! ბლოგის შექმნის ერთერთი მიზეზი ის იყო რომ მიყვარს ადამიანებთან ურთიერთობა. მინდა გავუზიარო მათ ჩემი სიხარული, წუხილი. ასევე გავიზიარო მათი. ვერ ვიტან ტყუილს. მწარე სიმართლე მირჩევნია. მიყვარს როცა ადამინს ვეხმარები. განსაკუთრებით მაშინ თუ დამიფასებენ  ჩემს ამაგს და შრომას.
მემგონი პირველ ჯერზე საკმარისია.